"En de zonen keerden terug naar hun grenzen"

"En de zonen keerden terug naar hun grenzen…"

Toen Rabbi Elazar dit zei, werden de deuren van onze Tempel voorgoed gesloten. Het Joodse volk werd gedeporteerd naar buiten de grenzen van haar eigen land, en de rabbijn sprak de wens uit om de kinderen ooit terug te zien in het Joodse land.

Met verbazing lees ik in de Nederlandse media verslagen over de (hopelijk spoedige) terugkeer van Gilad Shalit, een Israëlische soldaat die in Juni 2006 ontvoerd werd door Hamas commando´s in een slimme, goed uitgedachte zet. Sindsdien is er, bijna non-stop, onderhandeld voor zijn vrijlating.

Nu dat het eindelijk zo ver schijnt te zijn, lees ik met verbazing en (eerlijk is eerlijk) minachting de verslagen van de zogenaamde Israel experts in Nederland: Nederlanders, vaak van Joodse afkomst, die niet in Israel willen wonen, maar wat contacten hebben, er af en toe heen gaan en een handje schudden met vooraanstaande Israeli´s, waarna ze terugkomen naar Holland en dan in de media haarfijn uitleggen hoe en wat er allemaal in Israel moet gebeuren. Niet dat ze het zelf willen doen. Niet dat ze hun kinderen daar willen laten opgroeien of, Godbewaar, in het leger willen laten dienen. Welnee. Voor hun is het leven simpel: wie z´n mening uit dat Joden en Israel hetzelfde zijn, wordt voor antisemiet uitgemaakt en uitgelegd dat dit twee verschillende dingen zijn. Meteen daarna gaan ze op de radio of TV en leggen uit dat ze, als Jood in Nederland, experts zijn in Israel.

De vrijlating van Gilad Shalit bracht een nieuw woord naar voren voor het onderhandelen van dit soort deals± de prijs. Plotseling was er `een prijs` en vooral de Nederlandse Israel experts wisten te bepalen dat deze prijs te hoog is en wat Israel wel en niet had moeten doen. Nogmaals, ze gaan niet in Israel wonen, geen belasting betalen, geen kinderen in het leger – niks. Maar vanuit hun comfortabele fauteuil in hun voorkamer in het veilige Amstelveen leggen ze haarfijn uit hoe het moet gebeuren in Israel en wat wel en niet goed is voor Israel.

Ik woon nu bijna 40 jaar in het enige Joodse land ter wereld. Ik hou er vreemde meningen op na: ik geloof niet dat, na wat de meerderheid van Nederlanders mijn Volk heeft aangedaan tijdens de Sjo´a, er zelfs maar 1 Jood in Nederland moet wonen. Raar, ik weet het, maar het is mijn mening. Laat ik hierbij melden dat ik mijn leven heb te danken aan de familie Snellen uit Sevenum, die mijn ouders verborgen hielden in die zwarte tijd, waardoor mijn broers en zuster en ikzelf, alswel mijn kinderen en kleinzoon, mogen leven.

Wonen in dit land is een gewaarwording. Elke dag is er wel wat aan de hand, we leren nog steeds hoe je als volk, na 2000 jaar ballingschap, zelfstandig moet zijn en hoe we het beste een land kunnen leiden, en daarbovenop motten onze buren ons echt niet. Een pienter persoon leest dan de geschiedenis na en begrijpt dat Mohammed zijn volk op droeg om de Joden onder hun bescherming te nemen, en dat het voor een moslim moeilijk is te accepteren dat een volk, wat onder hun bescherming staat, zelfstandig wil leven. Maar men is niet pienter en dus wordt er hard nagekakeld wat er maar door extremisten wordt uitgespuugd: de nederzettingen zijn de reden dat onze buren al vanaf 1948 ons de zee in willen drijven. Of, nog beter: 8 landen hebben ons in 1967 in een hoek gedrukt, Israel won de oorlog tegen alle verwachtingen en veroverde diverse stukken land, dus dat is niet eerlijk en dus moet de overwinnaar van (al) 8 oorlogen alles teruggeven wat ze veroverd hebben. Hebben de Fransen toch ook gedaan met Elzas? En de Amerikanen hebben toch ook al het land teruggeven aan de Indianen? Niet? Ja, nee, dat zijn heel andere verhalen….

Maar kijk, dat zootje gekken ruilt 1027 gevangenen voor 1 soldaat, en wat voor gevangenen: een voor een moordenaars. Zou Amerika nooit doen.

Ik ga u nu een geheimpje vertellen. Maar niet verder vertellen, hoor? Anders krijg ik de Israel experts op m´n dak. Ik heb al Hizbollah raketten op mijn dak gehad (500 vielen in 2006 op onze stad Haifa), dus nog een stelletje experts kan ik echt niet aan….

Behalve onze Torah, waar de geschiedenis van ons volk en van ons land wordt verteld, hebben onze Wijzen nog een paar boekjes geschreven. Niet dat de experts die dingen lezen: oppervlakkig zeggen dat je dat weet is al heel serieus. Een van die boeken heet de Mishna, of, op z´n Hollands: de aanvulling. Deze Mishna gaat over het dagelijks leven. Hoe verkoop je oogst? Hoe betaal je een schuld terug, hoe los je een burenruzie op etc. Een heel belangrijke bepaling in de Mishna leest: `Heel Israel staat garant voor elkaar`. Rare zin, mijn excuses, maar dit is het geheim van de smid. Met nog een kleine onbelangrijke waarneming: het Amerikaanse leger is professioneel. Beroeps. Het Israëlische leger bestaat grotendeels uit soldaten in verplichte dienst, daar we een dienstplicht hebben. Deze dienstplicht is een pact tussen de ouders van de soldaten, de soldaten zelf en de regering van ons Land: we staan garant voor elkaar. Geen volk in de wereld die dat van zichzelf kan zeggen en geen volk die er zo trots op is als wij: een soldaat moet weten dat we alles zullen doen voor hem of haar. En dat doen we.

De vrijlating van Gilad Shalit, waar ik me persoonlijk voor heb ingezet, heeft een bitterzoete smaak, want niemand hier negeert de lijst van gevangenen die naar huis gaan. Droge statistiek laat zien dat 60% van deze vrijgelaten gevangenen zich weer met hun terreur beweging gaan bemoeien, 15% gaat zelf actief bezig zijn met terreur. Daar hebben we nog een lange interne discussie over hier. Ik schrijf intern, want geen mens die hier niet woont, kan zich er mee bemoeien of zelfs een mening uiten. De families van door terroristen vermoorde slachtoffers mogen het voor het zeggen hebben, en we gaan geen discussie met ze aan, daar niemand zich hun pijn kan indenken. Hoewel er onder deze families velen zijn die de familie Shalit hebben laten weten dat ze het er mee eens zijn, met deze deal, hoe pijnlijk het ook is. Maar laat niemand buiten Israel iets zeggen: ze kennen het leven hier niet, ze weten niet wat het is om ´s nachts niet te slapen omdat je kind in het leger is, ze weten niet wat het is om, terwijl bussen links en rechts ontploffen, je kind op een bus naar school te zetten, ze weten niet wat het is om een telefoontje te krijgen van je kind, die de bus heeft gemist en juist die bus is net ontploft. `Papa kom me halen, ik ben zo bang.`, huilde mijn zoon op minder dan 100 meter van ´zijn´ ontplofte bus enkele jaren geleden.

´Heel Israel staat garant voor elkaar.´ Israel, staat er. En geen Israel expert, zelfs niet iemand die geld over maakt om zijn geweten te sussen, heeft er iets mee te maken. Uiteraard wist een Nederlandse krant een van de kinderen Schijveschuurder te vinden, wiens hele familie werd afgeslacht door een extreme moslim in het Sbarro-restaurant in Jeruzalem. De jongen heeft een zeer specifieke mening over het beleid van ons land betreffende terroristen. En ik kan geen discussie met hem aangaan. Maar ik kan hem ook niet accepteren als consensus. En om hem af te schilderen als iemand die de Israëlische consensus vertegenwoordigt, is niet alleen zwak en beledigend, maar is ook een teken van slechte journalistiek.

´En de zonen keerden terug naar hun grenzen´. Na vijf en een half jaar keert Gilad Shalit naar huis. Hamas bepaalde dat deze jongen zeker 1027 terroristen waard is, niet wij. En als een buitenstaander daar een probleem mee heeft, bewijst hij alleen maar ermee dat hij inderdaad een buitenstaander is.

En geen stemrecht heeft in Israel.

©Simon Soesan